بهــارخواب

در نهایت آدم نمی‌نویسد که چیزی بگوید،
بلکه می‌نویسد تا چیزی را نگوید...

تو مرا یاد کنی یا نکنی...

چهارشنبه, ۱۷ تیر ۱۳۹۴، ۰۸:۵۳ ق.ظ

به اعتقاد من تلاش برای ماندن در خاطر انسان‎ها، از بیهوده ترین تلاش‎هاست. گاهی آدم میان اشک‎ها و لحظات دعا و حال خوشش، یاد کسی می افتد که ده ها سال از آخرین دیدارش می گذرد...یا حتا تر کسانی را که ندیده است اما یادشان حضور پررنگ تری دارد تا آن‎هایی که در دو قدمی ات نفس می‎کشند..!

مخلص کلام اینکه چه حال خوبیست وقتی بی سفارش، بی حضور، بی هوا، به بهانه ی کوچکی کسی یادت را خوش میدارد...به بوی خاک باران خورده می ماند در غروب ِ خاک گرفته‎ی یک روز بلند ِ تابستانی...


جهان قعر ِ خواب ِ بدی رفته است

به جای جهان هم تو احیاء بگیر...

  • ۹۴/۰۴/۱۷
  • خانوم ِ لبخند:)