تو مرا یاد کنی یا نکنی...
چهارشنبه, ۱۷ تیر ۱۳۹۴، ۰۸:۵۳ ق.ظ
به اعتقاد من تلاش برای ماندن در خاطر انسانها، از بیهوده ترین تلاشهاست. گاهی آدم میان اشکها و لحظات دعا و حال خوشش، یاد کسی می افتد که ده ها سال از آخرین دیدارش می گذرد...یا حتا تر کسانی را که ندیده است اما یادشان حضور پررنگ تری دارد تا آنهایی که در دو قدمی ات نفس میکشند..!
مخلص کلام اینکه چه حال خوبیست وقتی بی سفارش، بی حضور، بی هوا، به بهانه ی کوچکی کسی یادت را خوش میدارد...به بوی خاک باران خورده می ماند در غروب ِ خاک گرفتهی یک روز بلند ِ تابستانی...
جهان قعر ِ خواب ِ بدی رفته است
به جای جهان هم تو احیاء بگیر...
- ۹۴/۰۴/۱۷