بهــارخواب

در نهایت آدم نمی‌نویسد که چیزی بگوید،
بلکه می‌نویسد تا چیزی را نگوید...

یادداشت هجدهم

شنبه, ۱۴ آذر ۱۳۹۴، ۰۸:۰۸ ب.ظ

"به احترام زنی که نشسته روی سکو ایستاد! برپا " در ما نگاه


چهره‎ی همیشه خندانش ، تعداد افتخارات و قهرمانی‎هایش و صندلی چرخداری که روی آن می‎نشیند، معادلات آدم را به هم می‎زند. چرا که وجود یک صندلی چرخدار به تنهایی می‌تواند پس‎زمینه‎ی ذهنی آدم را خاکستری کند و شاخصِ امید را به سمت صفر میل دهد. اما اسم زهرا نعمتی کافیست تا مانند یک مثال نقض، قافیه‎ی تمام فرضیه‎ها در مورد معلولیت را به ‎هم بریزد.

ادامه در سایت...

  • ۹۴/۰۹/۱۴
  • خانوم ِ لبخند:)