من کشتهی اشک ها هستم
سه شنبه, ۱۰ آذر ۱۳۹۴، ۰۷:۴۹ ب.ظ
راستش من هم مثل شاعر همشریمان* فکر می کنم " ولی حیف هنوزم که هنوز است، حسین ابن علی تشنهی یار است" ولی نمیشود نگویم دلم برای آن شب بارانی که برای وداع آمده بودم، به اندازهی نقطه شده است. نمی شود نگویم یک قطعه دلم را جا گذاشتم و برگشتم. کجا؟ همان جایی که مسافرها زیر سقف مهربانیت پناه گرفته بودند و کسی داشت می خواند السلام علیک یا قتیل العبرات...
*سید حمیدرضا برقعی
*سید حمیدرضا برقعی
- ۹۴/۰۹/۱۰