هنوز هم ایمان نمی آورید به دنیای دیوانگان؟

یه جایی تو قسمت های پایانی رادیو چهرازی، یکی از دیوونه ها میگه:

"خوردمش امروز!

گفتم بیام بهداری نشون بدم.

تو دلم باشه خیالم راحته...دلبرُ میگم

خیالت جمع، درد نمیکنه! فقط دیگه نمیشه دیدش...

آخه دانی که چیست دولت؟ دیدارِ یار دیدن...

ولی

ندیدن بهتره از نبودنش!!! "

چاره ای نیست، گاهی بعضی از آدما رو باید خورد تا برای همیشه توی دلت بمونن، هرچند دیگه هیچوقت نشه ببینی شون، حتی اگر صندلی روبرویی همیشه خالی بمونه و دیگه هیچوقت نشه تو چشماش زُل زد. آره بودنِ بعضیا به قیمتِ ندیدن شون تا آخرِ عمرت تموم میشه! اینطوری توی دلت جا خوش می کنن ولی برای همیشه از دسترس چشمات خارج می شن. درد بزرگیه که نشه اونایی رو که دوسشون داری، هم کنارت بمونن، هم هروقت دلت خواست ببینی شون اما چقدر راست می گفت اون دیوونه ای که می گفت: ندیدن بهتره از نبودنش...